Sevdim seni sevmediğim kadar kimseleri
Masumdum yanında çocukluğumdaki gibi
Ellerin tuttuğum çiçeklerden de güzeldi
Bu kadar güzel dudaklardan bu insafsız sözler çıkar mıydı ?
‘Çıktı’ ve yaraladı.
Son umuduma son cümlelerin kurşun oldu
.Adın bende gizli artık
Bir canım var onuda almak istersen ;
Yeniden adımla seslen sesinden.
Yeryüzüne yağan yağmur olsun bana sen.
Toprakta çiçekler güzel yanımda sen.
Gözlerin fısıldadı ; aşk buydu.
Biraz geçince , bulutlardan inince
Kapıldığım rüzgar sendin.
Keşke sende kapılsaydın bana ve katılsaydın aşkıma.
Nerden bakarsan bak ‘acı ,Seni sana anlatmak isteyişim.
Kulaklarında kapalı bana
Ağzını mühürlemişsin sanki iki kelime etmemek adına
Gözlerini yummuşsun beni görmemek adına ;
Olsun yüreğinle bak bana , hislerim geçer elbet sana.
Sözlerimin hali yoktu artık sana cümle olmaya.
Aynada görünen bendim ;Y
okluğunun yorgunluğu çökendi üstüme.
Kahkahalarımın iç yüzü sessisz sessiz ağlayışlarımdı.
Ağladım kimse görmedi , güldüm etrafım bir masa insanla doldu.
Ezberlenmiş cümleler söylenirdi hep ‘ unut onu.
Oysa insan unutmazdı alışırdı ,
Alışmaktan korktuğum yokluğuna alışırsam sana geçmiş olsun.İ
ş işten geçmeden ‘gel .
Gel artık yeniden kurban olduğum.
Ben dünyayı kucaklamayı düşleyen bir çocuk
Dünyam sen , kollarımsa açık sana ‘gel.
Binbir çiçek kokusuna değişmeyeceğim kokunuda getir ,
4 mevsimi bir bedende yaşadığım dünyalık aşkım,
Dünyada var olduğum kadar bende aşkın …