Bende isterdim ki güle değsin kuşların kanadı ,
Ve isterdim ki bahçesinde tek gül olmayı.
Olmamışlıklar ülkesinde
Olmadı işte…
Gözlerimi kapadığım an uyumak isterdim , uykularda yanına kaçmayı değil mesela.
Zamanla unuturum dediğim zaman ne zaman bilmek isterim .
Bilsem ki gözlerim gözlerinle buluşacak bir sabah,
Bilsem ki ellerim dokunacak yüzüne
Duysam ve çıksa dudaklarından iki kelime ‘bende özledim.
Solan yapraklarım çiçek açardı
Ve dudaklarım unuttuğu tebessümü ederdi.
Radyolarda en mutlu şarkılar çalar
Gökyüzü güneş açardı.
Umutsuzluk penceresine umut dolardı.
Yarım kalınmış hikayelerin arasında sıkıştım.
Yarınları sevemiyorsak dünü sevdiğimiz içindir ,
Bu sebeptendir ki geçmişe kaçmaları insanın.
Düşlerimden düşerken gözyaşlarımı sildim.
Kurşun insanı öldürür mü
Bir kurşuna ölür mü ?
Kurşun yarası gözlerin aklımı alırdı, bedenim uyuşurdu.
Yüreği bir kurşun acıtmazdı, acıtmazdı ama
Sevdiğinin iki sözü kanatırdı…
İnandığım yerden deli oldum
Yandım tutuştum.
Mendiller buruşturulup atılır
Budur ayrılığın dili.
Duvarlar sessiz kalır burada.
Hangi ayna affeder yorgun yüzü bilinmez
Bilinmez ve
Hüzünlerim benim olsun
Kendi savaşımda en büyük silahım kalbim olsun
Ve sana ölüm uğramasın,
Hüzünler benimle kalsın.
